τριφάρμακος

-ον, Μ

μτφ. (σχετικά με την κενοδοξία, αλαζονεία και ζηλοτυπία) αυτός που περιέχει τρία δηλητήρια («ἡ τρίσειρος ἅλυσις τῶν κακῶν, το τριφάρμακον κέρασμα τῶν παθῶν, ἡ τριττὴ γλώττα τῶν αἱρετικῶν», Νειλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + -φάρμακος (< φάρμακον «δηλητήριο»), πρβλ. τετρα-φάρμακος].